H δική μου Ελλάδα
Την Ελλάδα την έχω επισκεφθεί κατά μήκος και κατά πλάτος. Δεν μπορώ να πω ότι ξεχώρισα κάποιο μέρος. Όλα τα αγαπώ με το ίδιο πάθος. Τους καραφλούς βράχους της Κρήτης, τα έλατα στο Περτούλι, τις απέραντες πεδιάδες στη Θεσσαλία, τις παραλίες στα νησιά. Είναι κάτι σαν αυτό που είπε ο Σεφέρης: «Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει», με την έννοια της πιο γλυκιάς ανάμνησης.
Δεν θα ξεχάσω
Έχουν γίνει πολλά ευχάριστα γεγονότα στα ταξίδια μου. Μουσικάντηδες να παίζουν κάτω από τα ρόμπολα στη μέση του πουθενά στην Πίνδο, εργάτες να με βάζουν να βοηθήσω την αναστήλωση ενός γεφυριού και μέσα σε κουζίνες να ξεχνάμε το φαγητό στη φωτιά και αυτό να αρπάζει.
Όταν κλείνω τα μάτια
Μου έρχονται στο μυαλό τόσες εικόνες… Μου αρέσουν τα έλατα, τα μαύρα έλατα, μου αρέσουν οι βρύσες που τρέχουν τα γάργαρα νερά, μου αρέσουν τα δελφίνια που χορεύουν γύρω από τη βάρκα μας, μου αρέσει το Φισκάρδο και η Αγία Γαλήνη στο Ρέθυμνο. Μου αρέσει η Ελλάδα.
Αγαπημένη γεύση
Με μανία κυνηγάω τις γεμιστές ντομάτες. Άλλοτε ικανοποιούμαι και άλλοτε απογοητεύομαι. Τις θέλω με καλό λάδι, μπόλικο κρεμμύδι, δυόσμο και μαϊντανό, μαύρη ξεκουκούτσωτη σταφίδα και κουκουνάρι.
Μου αρέσουν τα δελφίνια που χορεύουν γύρω από τη βάρκα μας, μου αρέσει το Φισκάρδο και η Αγία Γαλήνη στο Ρέθυμνο. Μου αρέσει η Ελλάδα.
Πήρα μαζί μου
Κάθε φορά που φεύγω από ένα τόπο υπόσχομαι να ξαναγυρίσω για να αγοράσω ένα σπίτι. Αν το είχα κάνει, θα είχα 200 σπίτια. Έτσι λοιπόν, μιας και δεν μπορώ να αγοράσω σπίτι, παίρνω μαζί μου ένα αναμνηστικό. Ένα καπέλο χαρακτηριστικό που φορούν οι κάτοικοι της περιοχής ή ένα μπαστούνι. Πολλές φορές και τα δύο. Έχω μεγάλη συλλογή και από καπέλα και από μπαστούνια.
Επόμενος προορισμός
Δεν μου λείπει κανένα μέρος από την Ελλάδα. Όπου κι αν πάω, πηγαίνω και πάλι. Τούτη τη φορά θα ήθελα να πάω στις Πρέσπες, να δω τους φασουλώνες να ανθίζουν, να επισκεφτώ με βάρκα τις σκήτες και τις πρωτοχριστιανικές εκκλησίες, να θαυμάσω την επιβλητική θέα του Αγίου Αχιλλείου, να τρέξω επάνω στην πλωτή γέφυρα και να ξαποστάσω στον Άγιο Γερμανό.
