H δική μου Ελλάδα
Τα τελευταία χρόνια έχω ανακαλύψει την Κύθνο ─ή Θερμιά όπως τη λένε οι ντόπιοι─ και πηγαίνω κάθε καλοκαίρι. Στο νησί με τράβηξε ─πέρα από την φυσική του ομορφιά, τις αμέτρητες παραλίες με την πεντακάθαρη θάλασσα, το καλό φαγητό και τις προσιτές τιμές─ το γεγονός ότι έχει μείνει σε μεγάλο βαθμό αλώβητο απ’ τις αρνητικές επιπτώσεις που φέρνει ο τουρισμός. Οι κάτοικοι διατηρούν σε μεγάλο βαθμό τα ήθη και έθιμα, τις γιορτές, τη μουσική και μαζί με αυτά μια ειλικρίνεια και απλότητα που σπανίζει στις μέρες μας.
Δεν θα ξεχάσω
Μέσω ενός φίλου μου που είχε σχεδόν μεγαλώσει με τα παιδιά του νησιού είχα την τύχη να ζήσω από κοντά ένα αυτοσχέδιο γλέντι που στήθηκε από αυτήν την παρέα. Τα αγόρια ψήνανε κρέατα, τα κορίτσια έφερναν μεζέδες και σαλάτες και τα ποτά έρρεαν άφθονα. Σύντομα βγήκαν και τα όργανα και μετά το φαγητό άρχισε ο χορός.
Η παρέα των παιδιών ήταν ξακουστή σε όλες τις Κυκλάδες για τις χορευτικές της ικανότητες και αντοχές. Χαρακτηριστικές είναι οι λεγόμενες “βούρλες”, μια χορευτική φιγούρα όπου ο άνδρας και η γυναίκα περιστρέφονται πολλές συνεχόμενες φορές αντικρυστά χωρίς όμως να αφήσουν τα χέρια.
Νοιώθω πολύ τυχερός που έζησα αυτή την εμπειρία!
Όταν κλείνω τα μάτια
Από την παραλία Απόκρουση φεύγει ένας πολύ στενός δρόμος για την κεντρική ατραξιόν του νησιού την παραλία της Κολώνας. Εκεί έχει σχηματιστεί μια πολύ στενή λωρίδα άμμου που ενώνει δυο λόφους. Ένα μέρος με μοναδική ομορφιά. Και μόνο η θέα από το δρόμο σε αποζημιώνει.
Πήρα μαζί μου λίγο από την ηρεμία του νησιού και τη σοφία των ανθρώπων του
Αγαπημένη γεύση
Το ωραίο στην Κύθνο είναι ότι το φαγητό είναι σχεδόν παντού εξαιρετικό. Από τις αγαπημένες μου είναι η ταβέρνα του “Κούτσικου” στα Λουτρά και του ” Καντρή” στον Άγιο Στέφανο. Σπεσιαλιτέ του νησιού είναι το “σφουγγάτο”, ένα είδος τυροκροκέτας από ντόπιο τυρί καθώς και η ντόπια ξινομυζήθρα.
Πήρα μαζί μου
Λίγο από την ηρεμία του νησιού και τη σοφία των ανθρώπων του.
Επόμενος προορισμός
Συνήθως το αποφασίζω τελευταία στιγμή.
