Πέρασα λίγο καιρό στην Αθήνα όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο, πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια. Κυρίως όμως ταξίδεψα στα ελληνικά νησιά· στις Σποράδες (πέρασα υπέροχα, ειδικά στην Αλόννησο, πριν από πολλά χρόνια), και πιο πρόσφατα στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, καθώς επίσης και σε μερικά άλλα νησιά. Αφού έγραψα ένα βιβλίο με θέμα τα φαγητά των ελληνικών νησιών, ήθελα να επισκεφτώ όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη και να μιλήσω με όσο το δυνατόν περισσότερους νησιώτες σχετικά με το φαγητό τους – αλλά προφανώς κάτι τέτοιο θα μου έπαιρνε μια ολόκληρη ζωή. Ταξίδεψα με το σύντροφό μου, Στήβεν Τζόις, ο οποίος έκανε και τη φωτογράφιση του βιβλίου ενώ παράλληλα ήθελε να απαθανατίσει όση περισσότερη από τη ζωή των νησιών μπορούσε.
Έχω τόσες πολλές αναμνήσεις. Μια από τις πιο έντονες είναι ένα θαυμάσιο μεσημεριανό γεύμα μια παράξενα μουντή και δροσερή μέρα στο εστιατόριο Περιγιάλι στην παραλία Στεγνά στη Ρόδο, όπου φάγαμε γύλους μαγειρεμένους με σκόρδο και ξύδι, και ωμά αυγά αχινού πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί, περιτριγυρισμένοι από δεκάδες τοσοδούλικα γατάκια που μας κοιτούσαν ικετευτικά, εκλιπαρώντας για αποφάγια.
Ένιωσα δέος μπροστά στη θέα του καταπληκτικού, λευκού σεληνιακού τοπίου των παραλιών της Μήλου.
Ως σύντροφος φωτογράφου, έχω την ευκαιρία να απολαύσω σιωπηλά διάφορα τοπία όσο εκείνος εργάζεται σκληρά για να τα φωτογραφίσει. Απόλαυσα τον ήλιο να βυθίζεται πίσω από την ηφαιστειακή καλδέρα της Σαντορίνης· βρήκα αναπάντεχα όμορφα τα απόκρημνα, σκεπασμένα με κουρνιαχτό, βουνά της Κρήτης· ένιωσα δέος μπροστά στη θέα του καταπληκτικού, λευκού σεληνιακού τοπίου των παραλιών της Μήλου.
Όταν επέστρεψα στο σπίτι μετά από το πρόσφατο ταξίδι έρευνας για το βιβλίο μου, η πρώτη μου δουλειά ήταν να προσπαθήσω να δημιουργήσω όσες περισσότερες γεύσεις μπορούσα. Έτσι, παρόλο που λαχταρούσα χταποδάκι στα κάρβουνα, σιγομαγειρεμένο βουνίσιο αρνί και κατσίκι, γεμιστά καλαμάρια και σκορδαλιά, δεν χρειάστηκε να περιμένω πολύ για να τα απολαύσω ξανά! Βέβαια δεν είναι το ίδιο να μαγειρεύεις στην καρδιά του Λονδρέζικου χειμώνα με τη μαγειρική σ’ ένα ηλιόλουστο σημείο κάπου στην ελληνική ακτογραμμή.
Συλλέγουμε υφάσματα και πήλινα σκεύη από τα μέρη στα οποία αναφερόμαστε στα βιβλία μας, έτσι ώστε τα φαγητά που φωτογραφίζουμε να δίνουν την αίσθηση του τόπου προέλευσής τους. Αγοράσαμε, επίσης, πολύ ωραία κεραμικά.
Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να ξαναπάω σε κάποια από τα νησιά που επισκεφθήκαμε. Απόλαυσα κάθε στιγμή που εργαζόμουν για το βιβλίο, αλλά θα ήταν ωραίο να επιστρέψω και απλά να ξαπλώσω σε μερικές από τις παραλίες που είδαμε αλλά στις οποίες δεν είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε ηλιοθεραπεία.
