The ancient cemetery of Keramikos

Η Αθήνα αιχμαλώτισε την καρδιά μου!

16.06.2015
Τον χειμώνα που πέρασε επισκέφτηκα την Αθήνα για δυο νύχτες. Ήταν το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα.
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ
Όσο χρειάζεσαι για να φας ένα σουβλάκι

Τον χειμώνα που πέρασε επισκέφτηκα την Αθήνα για δυο νύχτες. Ήταν το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα. Πραγματικά με εξέπληξε! Η Αθήνα ήταν εντελώς διαφορετική από αυτό που περίμενα. Αντί για μια ράθυμη παραθαλάσσια πόλη, ανακάλυψα μια ζωντανή, κοσμοπολίτικη μεγαλούπολη που, πέρα από την αρχαία αρχιτεκτονική, έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει.

Μου άρεσε να εξερευνώ τα ελικοειδή δρομάκια του Ψειρή και της Πλάκας, γεμάτα από όμορφα, παλιά κτίρια, απίστευτα γκράφιτι και άλλες μορφές street art (τέχνης του δρόμου) και πλήθος από μοντέρνα μπαρ και καφέ. Υπήρχαν εκπληκτικές vintage αγορές γύρω από τις παλιές συνοικίες, ειδικά στην υπαίθρια αγορά στο Μοναστηράκι, που έσφυζε από κόσμο την Κυριακή το πρωί και ήταν γεμάτη από απίθανα, παράξενα προϊόντα σε μεγάλη ποικιλία: από αντίκες και έργα τέχνης μέχρι παλιά εικονογραφημένα. Λάτρεψα τον καφέ, ειδικά τον ελληνικό φραπέ που, παρά το αθώο παρουσιαστικό του, είναι πολύ δυνατός και με άφησε σε υπερδιέγερση για ώρες, καθώς και τους λουκουμάδες περιχυμένους με ντόπιο μέλι και κανέλα που ήταν απλά θεσπέσιοι.

Street art athens

Και, φυσικά, υπήρχαν τα μνημεία, που ήταν πραγματικά συναρπαστικά. Δεν περίμενα ότι θα με συγκινούσαν τόσο πολύ, όμως ειδικά η Ακρόπολη και ο Ναός του Ολυμπίου Διός άγγιξαν μια χορδή της ψυχής μου. Ήταν εκπληκτικό να βλέπω αυτά τα οικοδομήματα που χτίστηκαν πολύ πριν τη σύγχρονη τεχνολογία, να στέκονται ακόμα όρθια στη μέση μιας τόσο μοντέρνας πόλης. Συνήθως δεν ενδιαφέρομαι ιδιαίτερα για τους ιστορικούς χώρους και τα κτίρια, κι έτσι δεν περίμενα ότι θα ήθελα να ξοδέψω πολύ χρόνο επισκεπτόμενη τα αρχαία της Αθήνας, αλλά όταν έφτασα στην Ακρόπολη έμεινα έκπληκτη. Είναι απλά πανέμορφη. Από την κορυφή του λόφου είχα θέα 360 μοιρών στην πόλη που λαμποκοπούσε λευκή κάτω από τον ήλιο, και ο Παρθενώνας είναι τόσο εντυπωσιακός. Σκόπευα να περάσω περίπου μισή ώρα κοιτώντας τα αξιοθέατα, αλλά κατέληξα να παραμείνω για περισσότερο από δύο ώρες, καθισμένη στη λιακάδα, προσπαθώντας να συλλάβω την ομορφιά γύρω μου .

Temple of Zeus

Η Αθήνα αιχμαλώτισε την καρδιά μου. Είναι τόσο πολυποίκιλη, με τέσσερις πόλεις που αλληλεπικαλύπτονται. Αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά ερείπια συναγωνίζονται για χώρο σ’ αυτή τη σύγχρονη πόλη, ξεπροβάλλοντας στη μέση ενός σταθμού του μετρό ή ανάμεσα στα καταστήματα του κέντρου, ενώ τα χρόνια της Οθωμανικής κατοχής έχουν αφήσει ένα εξίσου ζωντανό σημάδι στις παλιότερες συνοικίες. Κι έπειτα, έρχεται να προστεθεί και η μοντέρνα, σύγχρονη Αθήνα που σμίγει με τον αρχαίο κόσμο ή δημιουργεί κάτι εντελώς νέο πάνω του, με συναρπαστική αρχιτεκτονική όπως οι ανακαινισμένες δεξαμενές γκαζιού που τώρα στεγάζουν οικολογικά γραφεία. Υπήρχαν τόσα πολλά να ανακαλύψω σε αυτή την όμορφη, περίπλοκη μεσογειακή πόλη, κι έφυγα πραγματικά γοητευμένη.

Μία από τις κορυφαίες στιγμές του ταξιδιού μου ήταν όταν συνάντησα τυχαία μια μπάντα χάλκινων πνευστών που έπαιζε μαζεύοντας φιλοδωρήματα στον πεζόδρομο που οδηγεί στην Ακρόπολη. Ο χρυσαφένιος ήλιος είχε κάνει μια λαμπρή τελευταία εμφάνιση δύοντας χαμηλά στον ψυχρό ουρανό του Φεβρουαρίου, στον αέρα ήταν διάχυτη μια γιορτινή ατμόσφαιρα Κυριακάτικου απογεύματος, κι αυτό το κομμάτι της πόλης είναι πραγματικά όμορφο καθώς ανηφορίζεις το λόφο με την εκθαμβωτική Ακρόπολη να ορθώνεται πάνω από τις πράσινες πλαγιές. Βιαζόμουν για να πάω σ’ ένα μουσείο, με την επίγνωση ότι μου έμεναν μόνο δυο ώρες πριν φύγω για το αεροδρόμιο και την πατρίδα μου, και μόλις έφτασα τη μπάντα, οι μουσικοί άρχισαν να παίζουν το ‘The Final Countdown’ (Τελική Αντίστροφη Μέτρηση) των Europe. Μου φάνηκε ότι ήταν η τέλεια χρονισμένη μουσική υπόκρουση για τις λίγες τελευταίες μου ώρες!

Κατέληξα να παραμείνω για περισσότερο από δύο ώρες, καθισμένη στη λιακάδα, προσπαθώντας να συλλάβω την ομορφιά γύρω μου.

Band athens

Η Ακρόπολη υψώνεται σ’ ένα λόφο κοντά στην καρδιά της πόλης. Από εκεί πάνω μπορούσα να δω τα πάντα. Γύρω μου, η Αθήνα έμοιαζε με μια τεράστια λευκή λίμνη πλαισιωμένη από πράσινους λόφους. Η χλωμή πόλη με τα λευκά κτίρια κυμάτιζε απαλά πάνω από το ανώμαλο έδαφος σε ήρεμα κύματα που διακόπτονταν εδώ κι εκεί από δασώδεις λόφους που έμοιαζαν με νησιά. Ψηλά, ο ουρανός είχε μια έντονη μπλε απόχρωση που από εδώ και μπρος πάντα θα συνδέω με την Ελλάδα, με τον χλιαρό, χειμωνιάτικο ήλιο που γλιστρούσε χαμηλά λούζοντας τα υπόλευκα μάρμαρα του Παρθενώνα μ’ ένα λευκό, χρυσό φως.

Πίσω μου ήταν η ασημένια θάλασσα που τρεμοφέγγιζε στο έντονο φως του ήλιου που έδυε αργά, τόσο λαμπερή που σχεδόν δεν μπορούσα να την κοιτάξω. Μπροστά μου απλωνόταν η λευκή πόλη, τεράστια και τόσο όμορφη. Και στα δεξιά μου, οι πλαγιές του λόφου έπεφταν απότομα, οδηγώντας στα αμφιθεατρικά ημικύκλια, τις «ορχήστρες», των θεάτρων του Διονύσου και του Ηρώδου του Αττικού, που εντυπωσιάζουν ενάντια στο πράσινο σκηνικό των λόφων και των πυκνών πεύκων. Ήταν τόσο όμορφα και γαλήνια που ήθελα να καθίσω για ώρες ατελείωτες , απλά ατενίζοντας αυτά τα υπέροχα αξιοθέατα γύρω μου.

Λατρεύω τον μουσακά, κι έτσι ήταν υπέροχο να δοκιμάσω αυτό το παραδοσιακό πιάτο στην Ελλάδα – πολύ καλύτερο από τις διάφορες εκδοχές του που είχα δοκιμάσει παλιότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αλλά το πιο θεσπέσιο γεύμα που απόλαυσα ήταν σε ένα εστιατόριο στην Καπνικαρέα, στο κέντρο της πόλης. Είναι ένα πραγματικά μοντέρνο εστιατόριο δίπλα σ’ έναν από τους κεντρικότερους δρόμους, με φανταστική ατμόσφαιρα και απίθανο φαγητό. Ζήτησα ένα μπιφτέκι κοτόπουλο, που μπορεί να μην ακούγεται σαν το πιο ελληνικό φαγητό που θα μπορούσα να παραγγείλω, αλλά ήταν φτιαγμένο με καταπληκτικά ντόπια συστατικά. Πιπεριές από τη Φλώρινα, παστράμι από τη Δράμα και Κρητική γραβιέρα. Ήταν μια φανταστική συμφωνία από ελληνικές γεύσεις και απλά πεντανόστιμο.

Evzones Athens

Όλα τα μαγαζιά με σουβενίρ πουλούσαν φυσικά θαλασσινά σφουγγάρια, και δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ στον πειρασμό να πάρω ένα. Είναι πραγματικά ένα υπέροχο ενθύμιο, αφού αναφορές στα γραπτά του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα και του Ομήρου αποδεικνύουν ότι αυτά τα σφουγγάρια χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους Έλληνες για τη φροντίδα του σώματος και της επιδερμίδας.

Κάποιος που γνώρισα στο ταξίδι μου, μου είπε ότι τα βουνά έξω από την Αθήνα ενδείκνυνται για πεζοπορία και σνόουμπορντ, κάτι που δεν είχα ακούσει, ούτε καν φανταστεί ποτέ πριν. Θα ήθελα να ανέβω στους λόφους και να εξερευνήσω μια εντελώς διαφορετική πλευρά της Ελλάδας· μια πλευρά που ο περισσότερος κόσμος εκτός της χώρας δεν γνωρίζει καν ότι υπάρχει.

Εξίσου, όμως, θα ήθελα να εξερευνήσω τα νησιά και τις παραλίες για τις οποίες η Ελλάδα είναι διάσημη. Δεν είχα χρόνο για να πάω στη θάλασσα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου, κάτι που πολύ θα ήθελα. Την επόμενη φορά σίγουρα θα κανονίσω να δω τη θάλασσα.     

H Emily Luxton συμμετέχει στο Blogtrotters 2015 που λαμβάνει χώρα στη Θεσσαλονίκη από τις 16 έως τις 20 Ιουνίου.

#BlogtrottersGR

Emily Luxton
Emily Luxton
Writer and Travel Blogger

Travel nut, daydreamer and adventurer. Love blogging, desserts, and singing badly in the shower.