Λέω αστειευόμενος πως η καταγωγή μου είναι η Μεσόγειος μιας και είμαι μισός Γάλλος και μισός Έλληνας και έχω ζήσει περισσότερο από δέκα χρόνια στην Ιταλία.
Όταν ζούσα στην Ιταλία, περνούσα τις διακοπές μου στην Κέρκυρα όπου συναντούσα την οικογένεια και τους φίλους μου και πολύ σύντομα κατάλαβα πως αυτό είναι το οικοσύστημα στο οποίο θέλω να ζώ! Ο λόγος είναι απλός αλλά και πολύπλοκος συγχρόνως. Η Κέρκυρα, συνδυάζει στοιχεία από Ιταλία, Γαλλία και Ελλάδα, λόγω ιστορικών συγκυριών που αποτυπώνονται στην όμορφη σκηνογραφία της πλούσιας μεσογειακής φύσης αλλά και στο ταπεραμέντο των κατοίκων.
Το «πρόβλημα» με την Κέρκυρα είναι πως η λίστα με τα πράγματα που πρέπει να ζήσεις είναι ατελείωτη όλες τις εποχές του χρόνου.
Είναι μαγικό να κάνεις μπάνιο στην παραλία του Χαλικούνα όπως αντίστοιχα και το να περπατάς στους αμμόλοφους μέσα στο δάσος από κέδρους μια μέρα της Άνοιξης. Είναι όμορφα να περπατάς στην πόλη την Μεγάλη Εβδομάδα με τις μπάντες να ντύνουν μουσικά τη στιγμή ή τα απογεύματα του καλοκαιριού που πλημμυρίζει από κόσμο.
Όμως το σκηνικό αλλάζει σαν ρομαντική ταινία άλλης εποχής μέσα στα ήσυχα και νοσταλγικά βράδια του χειμώνα. Λατρεύω να με βρει το ηλιοβασίλεμα σε μια από τις παραλίες στα δυτικά του νησιού αλλά δεν αλλάζω την μαγεία της ανατολής του φεγγαριού μέσα από τα βουνά της Ηπείρου στα ανατολικά.
Μια αγαπημένη μου συνήθεια είναι να επισκέπτομαι τα χωριά στην ενδοχώρα του νησιού και μετά να κάνω μια βόλτα στην κερκυραϊκή ύπαιθρο για να μαζέψω φρούτα, χόρτα και μυρωδικά.
Μία φορά λοιπόν, σε μια τέτοια βόλτα, ρώτησα που ήταν το σπίτι ενός γνωστού για να πω μια καλησπέρα και αν υπήρχαν ροδιές στην περιοχή μιας και ήταν φθινόπωρο. Φτάνοντας στην πλατεία, μετά από μερικά λεπτά μία κυρία από μια παρέα ηλικιωμένων μου έδειξε προς ποια κατεύθυνση ήταν το σπίτι που έψαχνα – το πώς είχε φτάσει η πληροφορία για το ποιον έψαχνα αποτελεί μυστήριο.
Βρήκα το γνωστό μου, μας κεράσαν καφέ και στον γυρισμό μετά από αρκετή ώρα, διασχίζοντας πάλι το χωριό – είχε νυχτώσει πλέον – οι παρέες με τους ηλικιωμένους δεν ήταν πια εκεί. Στο πεζούλι που κάθονταν όμως βρήκα να με περιμένουν δυο σακούλες γεμάτες ρόδια! Αυτή είναι η Κέρκυρα που αγαπώ, γεμάτη αντιθέσεις και μικρές καθημερινές ανθρώπινες ιστορίες.
Ο αγαπημένος μου προορισμός ωστόσο είναι ο άγνωστος προορισμός, γιατί αυτός είναι που περιμένει να τον ανακαλύψεις. Αυτός μπορεί να είναι στο επόμενο καντούνι στην πόλη της Κέρκυρας ή σε ένα μικρό γραφικό χωριό στο Ζαγόρι. Η Ελλάδα είναι ένα μέρος που πάντα σε εκπλήσσει και ποτέ δεν την έχεις δει ολόκληρη.
Αυτός είναι και ο λόγος που μου αρέσει να ταξιδεύω με σκάφος ή με αυτοκίνητο. Δηλαδή με οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο σου προσφέρει ελευθερία κινήσεων για να δεις διαφορετικά μέρη ανάλογα με τη στιγμή.
Ανάλογη της στιγμής είναι και η επιλογή του φαγητού. Μία ντομάτα με παρθένο ελαιόλαδο και ανθό αλατιού κλείνει όλη τη γλύκα, τη γη αλλά και τη θάλασσα της χώρας μας και όμως υπάρχουν στιγμές που μπορεί να θεωρηθεί το πιο gourmet πιάτο μέσα στην απλότητα του.
Οι αντιθέσεις της κάνουν την Ελλάδα ερωτεύσιμη και αυτές οι αντιθέσεις αποτυπώνονται σε όλα. Στις γεύσεις της, στο ταπεραμέντο των ανθρώπων, στο μεράκι των Ελλήνων. Η κάθε στιγμή στην Ελλάδα είναι από μόνη της μία ανάμνηση που έχει το άρωμα της θάλασσας που μπλέκεται με το σκίνο, της βρεγμένης γης μετά από μία μπόρα σε ένα βουνό.
