Aerial view of Thessaloniki's White Tower

Η αληθινή μαγεία της Ελλάδας βρίσκεται στον τρόπο ζωής

1.05.2016
Μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη γιατί έχει την ίδια αστική ατμόσφαιρα με το Λόουερ Μανχάταν, τη συνοικία όπου μεγάλωσα, και χαρακτηρίζεται από γενναιοδωρία, ομορφιά και τόσους αιώνες πολιτισμού
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ
Όσο χρειάζεσαι για να φας μια χωριάτικη σαλάτα

Μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη γιατί έχει την ίδια αστική ατμόσφαιρα με το Λόουερ Μανχάταν, τη συνοικία όπου μεγάλωσα, και χαρακτηρίζεται από γενναιοδωρία, ομορφιά και, επιπλέον, τόσους αιώνες πολιτισμού, συμπεριλαμβανομένου του πολιτισμού που ακμάζει αυτή την περίοδο.

Αγαπώ τη Θεσσαλονίκη γιατί είναι λίγο ακατέργαστη, λίγο θορυβώδης και τόσο θερμή, τόσο προσωπική!

Αγαπώ επίσης την ανθρώπινη επαφή – είναι λίγο ακατέργαστη, λίγο θορυβώδης και τόσο θερμή, τόσο προσωπική. Κάθε μέρα βιώνεις και λίγο από όλα – τον Όλυμπο, συμβουλές για το ψήσιμο του ψαριού στην πολύβουη κεντρική αγορά, ένα μωσαϊκό του 5ου αιώνα, μια πρωτοποριακή επίδειξη μόδας στη διαβάθρα κάτω από το φως του μεσημεριού, μπουγάτσα στις 4 πμ.

Υπάρχουν πολλά να βιώσεις. Μου αρέσει να μοιράζομαι εμπειρίες, φαγητά, ιστορίες του εκλεπτυσμού αλλά και του χαρούμενου χάους της σύγχρονης ζωής μας σε έναν αρχαίο τόπο.

Οι καλοκαιρινές απολαύσεις είναι χωρίς αμφιβολία οι αστραφτερές παραλίες και οι κατάλευκοι μύλοι, το φως που «άνοιξε τα μάτια» του Χένρι Μίλερ και η «ροδοδάχτυλη αυγή» (για να μην μιλήσω για τον Παρθενώνα), που μονοπωλούν το ενδιαφέρον. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Όμως η αληθινή ομορφιά της Ελλάδας βρίσκεται στον τρόπο που οι άνθρωποι ζουν την καθημερινότητά τους.

Και δεν υπάρχει καλύτερη εποχή από τον χειμώνα για να εξερευνήσει κανείς αυτή την πραγματικότητα – η ζωή στην πόλη βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και η κοινωνικότητα και η υφή της καθημερινότητας σε αιχμαλωτίζουν. Το να ψωνίζεις τρόφιμα συνεπάγεται στάσεις σε πολλά εξειδικευμένα μαγαζιά, αλλά και κουβεντούλα στο κάθε ένα από αυτά.

Το μεσημεριανό είναι κοινωνική εκδήλωση, όχι απλά γεύμα (και σίγουρα δεν περιορίζεται σε ένα σάντουιτς). Ένας απρογραμμάτιστος καφές ή ένα ποτό με φίλους αποτελεί ένα διάλειμμα από τις πρωινές δουλειές στην πόλη και, παρόλο που γίνεται αυθόρμητα, συμβαίνει καθημερινά. Οι άνθρωποι απολαμβάνουν όλα όσα έχει να προσφέρει η ζωή κι αυτό μετατρέπει την καθημερινότητα σε γιορτή.

Δε θα μπορούσα φυσικά να παραλείψω τα αρώματα! Το άρωμα του χειμώνα στην πόλη είναι σαγηνευτικό – υγρά φύλλα στα πεζοδρόμια στη σκιά του Λυκαβηττού, ο καπνός από τις καμινάδες, αυτό το πλούσιο στρώμα από καϊμάκι στον ελληνικό καφέ και το γλυκό φρέσκο άρωμα των μανταρινιών που γεμίζει τον αέρα από τις εβδομαδιαίες λαϊκές μέχρι και τους πάγκους των μικροπωλητών στις γωνίες των δρόμων. Όταν τα ξεφλουδίζεις, το άρωμα απλώνεται σαν τραγούδι.

Greek Coffee

 

Τα πρώτα μου Θεοφάνεια ήταν… αποκάλυψη. Η χειμερινή εορταστική περίοδος στην Ελλάδα δεν τελειώνει με την πρωτοχρονιά αλλά ολοκληρώνεται με μια θεαματική γιορτή στις 6 Ιανουαρίου. Η Δωδέκατη Νύχτα – η τελευταία μέρα των Χριστουγέννων για καθολικούς και προτεστάντες- εδώ είναι η παραμονή των Θεοφανείων – ένα δροσερό και εντυπωσιακό φινάλε για μια περίοδο γλεντιού και ζεστασιάς.

Οι ενορίτες των ναών που βρίσκονται κοντά σε νερό συγκεντρώνονται δίπλα στο ποτάμι, τη λίμνη ή τη θάλασσα – εγώ είχα την τύχη να είμαι στον Θερμαϊκό με τον Όλυμπο να λάμπει από μακριά. Ο ιερέας, που συχνά στέκεται σε ένα πλοιάριο, πετάει έναν σταυρό όσο πιο μακριά μπορεί και νέοι άντρες, αγόρια ή και – περιστασιακά – λίγα κορίτσια βουτούν στο νερό και διαγωνίζονται για να φτάσουν τον σταυρό.

Ακόμη κι αν ξέρεις τι θα ακολουθήσει, τη στιγμή που βουτούν, οι παλμοί σου ανεβαίνουν και νιώθεις τον ίδιο ενθουσιασμό με αυτόν που προκαλεί ένας αγώνας ποδοσφαίρου.

Η ιεροτελεστία με τα λίγα μέλη της κοινότητας να αντιμετωπίζουν γενναία τα απίστευτα παγωμένα νερά (αναπόφευκτα, ο βοριάς προκαλεί θαλασσοταραχή) είναι μια καθαρτική εμπειρία για όλους μας. Είναι ένα χαρούμενο, συναρπαστικό θέαμα. Μια γιορτή που χαρακτηρίζεται από αυστηρό εξαγνισμό κλείνει με ένα ελπιδοφόρο μήνυμα κάθαρσης.

Στην Αθήνα, είναι αλήθεια πως ο Παρθενώνας σου κλέβει για λίγο την ανάσα κάθε φορά που τον βλέπεις, ειδικά τη νύχτα. Αλλά ο ναός του Ηφαίστου στην αρχαία Αγορά; Ήταν η πιο ρομαντική, μύχια αρχαιολογική εμπειρία που είχα ποτέ – οι άγριοι θάμνοι καθώς ανεβαίνεις τον λόφο όπου βρίσκεται ο ναός σε κάνουν να νιώθεις σαν να τον ανακαλύπτεις ο ίδιος.

Και το περιποιημένο γκαζόν γύρω από το μνημείο προσθέτει μια άλλη διάσταση – δίνει την αίσθηση του 18ου αιώνα. Δεν θυμίζει τίποτα σύγχρονο. Φυσικά η καλύτερη ώρα για να το δεις είναι το σούρουπο.

Αυτό που νομίζω πως κάνει τους ανθρώπους να ερωτεύονται την Ελλάδα είναι το ανεπιτήδευτο, η αλήθεια, η αυθεντικότητα της εμπειρίας . Η γαστρονομία είναι ένας μικρόκοσμος που αντικατοπτρίζει αυτή την πραγματικότητα – η κρεαταγορά μπορεί να φανεί λίγο σκληρή σε κάποιον που έρχεται από άλλη χώρα, όμως εκεί νιώθεις τον κύκλο της ζωής, και αναγνωρίζεις ότι είσαι κομμάτι του.

Ξέρεις ποια ψάρια είναι φρεσκοαλιευμένα και ποια λαχανικά και φρούτα είναι στην εποχή τους και το όνομα του καλλιεργητή.

Το αλάτι προέρχεται από τα βράχια, μαζεμένο από τους φίλους σου που είναι καλοί κολυμβητές. Το κρασί συχνά «εμφιαλώνεται» σε ανακυκλωμένα μπουκάλια πορτοκαλάδας, δυνατό και με υπέροχη γεύση, και ακόμη κι αυτό ξέρεις ποιος το έφτιαξε. Υπάρχει ποιότητα και αυθεντικότητα και όλα έχουν τη σημασία τους. Τίποτα δεν είναι ανώνυμο εδώ – ούτε τα ψάρια σου, ούτε το ελαιόλαδό σου αλλά ούτε κι εσύ!

Ειλικρινά το αγαπημένο μου ελληνικό φαγητό είναι τα τηγανητά καλαμαράκια, ένα πιάτο ταραμοσαλάτα και ούζο με πολύ πάγο. Υπάρχει λόγος που αυτό το γεύμα είναι τόσο εμβληματικό – αλμυρό, ζεστό και τραγανό, απαλό και πλούσιο, παγωμένο και γλυκό. Έχει ακόμη καλύτερη γεύση όταν είσαι βρεγμένος από το κολύμπι, ή τον χειμώνα όταν κάθεσαι έξω φορώντας ένα ζεστό πανωφόρι και γυαλιά ηλίου.

Ζω στη Θεσσαλονίκη επομένως το μέρος που επισκέφτηκα πιο πρόσφατα θα έλεγα οτι είναι η εβδομαδιαία λαϊκή – όλα είναι τόσο όμορφα και άφθονα, με τη δροσιά της φρεσκάδας, και ο κάθε πωλητής έχει το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο να προσκαλεί τους πελάτες καθώς και όρεξη για λίγη κουβεντούλα. Είναι σαν να ζεις σε ένα ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ. Η καθημερινότητα εδώ είναι προορισμός.

Amber Charmer

Το επόμενο μέρος που θα ήθελα να επισκεφθώ είναι ένα από τα νησιά με τη νεοκλασική αρχιτεκτονική – λατρεύω την αντίθεση ανάμεσα στην άγρια φύση και τα οικοδομήματα συγκεκριμένου ρυθμού.

Σαν σουβενίρ συνήθως παίρνω μαζί μου οτιδήποτε φαγώσιμο με το γλυκό, εξωτικό άρωμα της ανατολής – γλυκό του κουταλιού από ροδοπέταλα, λουκούμι με άρωμα μαστίχας ή περγαμόντου. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει ένα οικογενειακό κατάστημα που έχει όλα τα γλυκά κουταλιού που μπορεί κανείς να φανταστεί. Εκτός από τα ροδοπέταλα και όλα τα φρούτα, υπάρχει γλυκό καρότο, τομάτα, ακόμα και μελιτζανάκι. Τέλειο γευστικό δώρο.

Amber Charmei
Amber Charmei
Travel writer and freelance journalist

Grew up in the art world of TriBeCa and SoHo, then studied Art History at Smith College and Architectural History at the University of Hamburg and the City University of New York.

After running a record label for Hardcore, Punk, and Noise in NYC, she moved to Greece, where she lives by the sea and writes on art, culture, and destinations with a strong historical context and a fresh, vivid approach.

Destination expert, a frequent contributor to the Doring Kindersley DK Eyewitness Guides and Top 10 guides, as well as to Lonely Planet ‘Experience Greece.’

Διαβάστε Περισσότερα