Έχω ταξιδέψει σε αρκετά μέρη της Ελλάδας και έχω λατρέψει πολλά από αυτά τόσο για τη φυσική τους ομορφιά όσο και για τους ανθρώπους που τα κατοικούν. Ο κορυφαίος προορισμός όμως είναι και αυτός που επέλεξα να διαμένω με την οικογένεια μου, την ιδιαίτερη πατρίδα μου, το Λουτράκι Κορινθίας. Θεωρώ το Λουτράκι έναν τόπο ευλογημένο που συνδυάζει τον φυσικό πλούτο με τις τουριστικές υποδομές σε μια προνομιούχο τοποθεσία στην πύλη της Πελοποννήσου και αφιερώνω ένα σημαντικό μέρος του χρόνου μου για την προβολή και την ανάδειξη της περιοχής μας.
Αυτό που με συναρπάζει για το Λουτράκι -και πολλοί ίσως δεν γνωρίζουν – είναι οι απίστευτες επιλογές που προσφέρει στα περίχωρά του και οι οποίες απέχουν πολύ από την παραδοσιακή εικόνα την παραθαλάσσιας Λουτρόπολης με το μοναδικό σπα, το καζίνο, τη μεγάλη παραλία με τις ψαροταβέρνες και τις καφετέριες.
Σε λιγότερο από μισή ώρα βρίσκεσαι σε ένα δίκτυο από Ορεινά μονοπάτια των Γερανείων, τα οποία ξεκινούν από τα Πίσσια, ενα ορεινό χωριουδάκι που θυμίζει Πήλιο. Το αγαπημένο μας μονοπάτι είναι αυτό που ξεκινά από το οροπέδιο της Παναγίας Φανερωμένης με το ομώνυμο ξωκλήσι. Ενα ήπιο μονοπάτι βατό ακόμη και για μικρά παιδιά, που σε περνά μέσα από το ελατοδάσος των Γερανείων, ένα μαγικό σκηνικό με ρυάκια, πέτρινες βρύσες και καταλήγει στην κορυφή, κοντά στο καταφύγιο του Γαλανοπούλου σε υψόμετρο χιλίων μέτρων.
Απο εκεί μπορείς να θαυμάσεις μια μοναδική θέα του Κορινθιακού κόλπου σαν να είσαι σε αεροπλάνο. Αγναντεύεις από ψηλά την πόλη του Λουτρακίου, την Κόρινθο, τη διώρυγα του Ισθμού ανάμεσα που ενώνει τις δυο θάλασσες τον Κορινθιακό με τον Σαρωνικό κόλπο, το βράχο του Ακροκορίνθου, την Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα.
Ένα μαγικό σκηνικό με ρυάκια και πέτρινες βρύσες
Η βόλτα αυτή που διαρκεί περίπου δυο ώρες με το κατέβασμα ολοκληρώνεται πάντα με τσιμπούσι στις παραδοσιακές ταβέρνες του χωριού δίπλα στο αναμμένο τζάκι το χειμώνα, ή κάτω από τα πλατάνια το καλοκαίρι.
Για τους πιο γενναίους στα Γεράνεια υπάρχουν και 4 εκπληκτικά φαράγγια για ράπελ! Είχα την ευκαιρία να κατέβω το ένα από αυτά (το φαράγγι της Γερακίνας) με δύο φίλους πριν από λίγο καιρό και να ζήσω μια αξέχαστη εμπειρία!
Αν κατέβουμε από το βουνό προς τη θάλασσα σε είκοσι λεπτά περίπου φτάνουμε στο μαγευτικό Ηραίο με τον αρχαιολογικό χώρο και το ναό της Ήρας όπου μπορείς να κολυμπήσεις στον μικρό όρμο περιτριγυρισμένος από τα αρχαία και να κάνεις βουτιές στο νερό από τα βράχια τριγύρω, αλλά και να φτάσεις στον πανέμορφο πέτρινο φάρο από το μονοπάτι σε λίγα λεπτά και να θαυμάσεις μια πανοραμική θέα του Κορινθιακού.
Δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο είναι η Λιμνοθάλασσα Ηραίου με τον μικρό πορθμό που συνδέει τη λίμνη με τον Κορινθιακό και έχει φαινόμενο παλίρροιας με το ρεύμα να αλλάζει φορά κάθε έξι ώρες. Εκεί μπορείς να βουτήξεις και να αφεθείς να σε παρασύρει το ρεύμα (είναι ασφαλές αλλά για όσους γνωρίζουν καλά κολύμπι βέβαια!). Μετά το κολύμπι μπορείς να απολαύσεις θαλασσινούς μεζέδες στις ψαροταβέρνες της λίμνης ή να χαλαρώσεις πίνοντας κοκτέιλ στις ξαπλώστρες των beach bars. Η Λίμνη Ηραίου είναι ιδανικό μέρος για μια γεμάτη ημερήσια εκδρομή ή για μια 3μερη απόδραση από την Αθήνα.
Στο Λουτράκι έζησα πριν από μερικά χρόνια και μια από τις πιο δυνατές -ευχάριστες- εμπειρίες της ζωής μου που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Περπατούσα με τη σύζυγο μου Φραντζέσκα στον παραλιακό πεζόδρομο της πόλης (πρέπει να ήταν Μάρτιος). Δεν είχε πολύ κόσμο και ο καιρός ήταν σχετικά καλός. Φτάνοντας στο μικρό λιμάνι του Λουτρακίου βλέπουμε ένα δελφίνι να κολυμπάει ανάμεσα στις βάρκες! Κατεβαίνουμε αμέσως τα σκαλάκια της αποβάθρας και αρχίζουμε να πλατσουρίζουμε το νερό. Το δελφίνι ήρθε κοντά μας και έβγαλε το κεφάλι του έξω απο το νερό αφήνοντας μας να το χαϊδέψουμε, φάνηκε πολύ φιλικό και ενθουσιαστήκαμε.
Μας γεννήθηκε η επιθυμία να παίξουμε μαζί του αλλά δεν είμαστε προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο. Για καλή μας τύχη ήταν ανοικτή μια σχολή καταδύσεων ενός φίλου δίπλα στο λιμάνι. Τρέξαμε γρήγορα και αλλάξαμε τα ρούχα μας φορώντας καταδυτικές στολές και πέσαμε στο νερό μαζί με το δελφίνι. Το πλησιάσαμε διστακτικά στην αρχή και αφού ξεπεράσαμε τον αρχικό φυσιολογικό φόβο αρχίσαμε να παίζουμε μαζί του. Είχαμε απόλυτη επικοινωνία! Κάναμε βουτιά μέσα στο νερό και αυτό ερχόταν ταυτόχρονα απέναντι και μας κοιτούσε, γέρναμε το κεφάλι μας πλάγια και το έγερνε και αυτό, κάναμε έναν ήχο μέσα στο νερό και εκείνο απαντούσε, μας άφηνε να το χαϊδεύουμε και να το αγκαλιάζουμε, κολυμπούσε τριγύρω μας.
Κάποια στιγμή αποφάσισα να πιαστώ από το πτερύγιό του και αυτό άρχισε να κολύμπα και να με πηγαίνει βόλτα. Καταλαβαίνω ότι ακούγεται απίστευτο αλλά μας συνέβη!
Αφού παίξαμε μαζί του περίπου μια ώρα αρχίσαμε πλέον να τρέμουμε από το κρύο και με μεγάλη στενοχώρια αποχωριστήκαμε το δελφίνι. Για δυο μέρες μετά ήμασταν και οι δυο με ένα τεράστιο χαμόγελο μόνιμα κολλημένο στα χείλη μας προσπαθώντας να περιγράψουμε στους άλλους αυτό που είχαμε ζήσει. Δεν είναι κάτι όμως που περιγράφεται με λόγια… Είναι ευκαιρίες που έχεις στη ζωή σου μια και μοναδική φορά, που μετά από καιρό μένει σαν ανάμνηση που μοιάζει περισσότερο με παραμύθι…
Χαίρομαι πραγματικά που μέσα από το blog του Discover Greece μου δόθηκε η ευκαιρία να αναπολήσω την ανάμνηση αυτή και να τη μοιραστώ μαζί σας. Πληροφορήθηκα πως στον Κορινθιακό Κόλπο υπάρχουν 4 διαφορετικά είδη δελφινιών και απαριθμούν πάνω από 300 δελφίνια τα οποία παρουσιάζουν μοναδικά χαρακτηριστικά σε παγκόσμιο επίπεδο. Πολλές φορές εμφανίζονται κοντά σε σκάφη και έχω δει πολλές φωτογραφίες και βίντεο με δελφίνια στον Κορινθιακό.
Από τη μέρα εκείνη όποτε είμαι κοντά – ή μέσα – στη θάλασσα έχω πάντα την κρυφή επιθυμία να ξανασυναντήσω τον θαλάσσιο φίλο μου…
Στην ιστοσελίδα και το fb του LTO υπάρχει πολύ υλικό για την περιοχή, ξεχωρίζω αυτό το drone video με εκπληκτικές λήψεις και μουσική.
