Όταν κοιτάζω ένα μαγευτικό χαμόγελο κάτω από ένα μπλε καλοκαιρινό καπέλο, καθισμένος στην αντηλιά, πλαισιωμένος από λουλούδια Φραγκιπάνι με τα λευκά τους πέταλα και τις κίτρινες καρδιές, μπροστά από τοίχους που κρύβονται πίσω από μπούκλες λιλά μπουκαμβίλιες, πίνοντας τον απογευματινό καφέ μου, τότε ξέρω πως είμαι στη Ρόδο.
Όταν τα ροδαλά βότσαλα του Αιγαίου αναζητούν την προσοχή μου, όταν πηγαίνω για το πρωινό μου κολύμπι, τότε είμαι σε ένα μέρος στο οποίο μου αρέσει πολύ να είμαι. (Και ναι, αγαπημένα μου βότσαλα, σας λατρεύω, ακόμα κι αν φαίνεται πως δεν θα με αφήσετε εύκολα να μπω στο νερό.)
Κι όταν ένας κουρασμένος απογευματινός ήλιος πυρακτώνει τα σύννεφα που αγκαλιάζουν τα βουνά στον ορίζοντα και καλύπτουν τον ουρανό και τη θάλασσα με χρώματα των οποίων την ύπαρξη μπορεί να αγνοούσατε, και όταν οι ταβέρνες στην ακτή ανάβουν τα φώτα τους, τότε ευγνωμονώ τη μοίρα που με έφερε στο υπέροχο νησί της Ρόδου. Εδώ που απολαμβάνω νύχτες ολοζώντανες με κουβεντούλα, εύγευστο ντόπιο κρασί και φρέσκο φαγητό.
Είμαι συγγραφέας, και είμαι εδώ κυρίως για επαγγελματικούς λόγους. Στην πόλη της Ρόδου, σε ένα παλιό κτίριο στην κορυφή ενός μικρού υψώματος, βρίσκεται το Κέντρο Διεθνών Συγγραφέων, όπου συναντιούνται συγγραφείς από όλο τον κόσμο.
Δεν πρόκειται για σύμπτωση. Η επιρροή του τουρισμού και η ιστορική παράδοση χαρακτηρίζουν τους Ρόδιους ως ανοιχτόμυαλους και ευθείς. Κι έτσι, πριν είκοσι χρόνια, η Αλληλεγγύη Διεθνών Συγγραφέων, επέλεξε τη Ρόδο ανάμεσα από τρεις επιλογές. Η Ρόδος με τις διαφορετικές επιρροές από το εξωτερικό από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και τις εμπειρίες που τις συνοδεύουν, δημιουργεί ένα αποκλειστικό σκηνικό για τους συγγραφείς.
Το αδρό τοπίο του νησιού, σκεπασμένο με αγάπη από κυπαρίσσια και πευκοδάση, με αμπέλια και αξιοπρόσεχτα ελαιόδεντρα, είναι ένα πραγματικά πολύτιμο πετράδι. Συμβαίνει μερικές φορές σε μια από τις όμορφες ταβέρνες στη μέση του πουθενά, να βρείτε ένα φιλικό ζευγάρι που διευθύνει το εστιατόριο και θα σας κεράσει ένα πιάτο ελιές, τυρί ψωμί κλπ, εννοείται δωρεάν, ακόμα κι αν το μόνο που παραγγείλατε ήταν κάτι για να πιείτε.
Ευγνωμονώ τη μοίρα που με έφερε στο υπέροχο νησί της Ρόδο
Ταξιδεύω πολύ. Κάποια μέρη προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση και αρχικά δεν ξέρεις τι είναι αυτό που σου δίνει αυτή την αίσθηση με την «πρώτη ματιά». Όμως αυτή ακριβώς την αίσθηση είχα όταν, το 2010, ήρθα στη Ρόδο για πρώτη φορά. Ίσως είναι επειδή αγαπώ τα βράχια και το νερό.
Αργότερα όμως το ανακάλυψα, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Τώρα πιστεύω ότι ήταν μια υπόσχεση. Μια υπόσχεση πως εδώ, ως συγγραφέας και ποιητής, θα βρω την ιδέα των εικόνων που ψάχνω. Εννοώ την εξωτερική εμφάνιση που σου επιτρέπει να περάσεις στην ενσυναίσθηση. Να δεις την εσώτερη πνευματική κατάσταση και να καταλάβεις τον τρόπο για να τη μεταφράσεις.
Εν τω μεταξύ έχω τις επαγγελματικές μου εμπειρίες με τους συναδέλφους μου, αναμνήσεις από γεγονότα και στιγμές, και έχω και φίλους στη Ρόδο.
Την τελευταία φορά, καθώς αποχαιρετούσα μια κυρία, μου ευχήθηκε να έχω μια ευχάριστη πτήση και πρόσθεσε με απολογητικό τόνο: «Ελπίζω ο καιρός να είναι καλύτερος την επόμενη φορά που θα έρθεις». Ο καιρός; Εντάξει, για μήνα Μάιο είχε λίγο αέρα παραπάνω, δεν έκανε τη ζέστη που έχω συνηθίσει και ένα απόγευμα έβρεξε λίγο, αλλά είχε πάντα ηλιοφάνεια.
Αυτό είναι που αγαπώ τόσο στη Ρόδο και τους ανθρώπους της. Απολογούνται για έναν καιρό που εγώ θα ονειρευόμουν.
Πρέπει να ξέρετε. Είμαι από το Αμβούργο της Γερμανίας…..
