Είμαι ζωγράφος και συγγραφέας και ζω στη Νέα Υόρκη και το Κονέκτικατ τα τελευταία 40 χρόνια περίπου. Είχα δικό μου σπίτι στη Σίφνο για περισσότερα από 30 χρόνια.
Όταν γράφω τώρα για τη Σίφνο, δεν είμαι απόλυτα αντικειμενικός αφού έχω γράψει ένα βιβλίο μαζί με τον σύζυγό μου, τον Τιμ Λάβτζοϊ, σχετικά με τις εμπειρίες μου στο νησί από το 1972 έως το 2007. Το βιβλίο φέρει τον τίτλο “The Greek House, The Story of a Painter’s Love Affair with the Island of Sifnos” και εκδόθηκε το 2013 από τους Farrar Straus and Giroux στη Νέα Υόρκη και το 2016 σε ελληνική μετάφραση με τίτλο «Το Σπίτι του Ζωγράφου στη Σίφνο» από τις εκδόσεις Τσιγαρίδα στην Αθήνα.
Η Σίφνος υπήρξε η μούσα μου, μια πηγή δημιουργικότητας που ενέπνευσε τη ζωγραφική μου για χρόνια και, όταν πούλησα το σπίτι, πάλι από τη Σίφνο άντλησα έμπνευση για τη συγγραφή του βιβλίου.
Μέχρι και σήμερα ποθώ να γυρίσω στη Σίφνο, να δω τα δύο βουνά στο λιμάνι, τον Προφήτη Ηλία και τον Άγιο Συμεών, δυο βουνά που μοιάζουν με δυο χέρια που σε αγκαλιάζουν, σε κρατούν σφιχτά και σε κάνουν να νιώθεις ασφαλής και προστατευμένος. Πάντα έτσι ένιωθα για τη Σίφνο, κάθε φορά που έφτανα στο μικρό λιμάνι, τις Καμάρες. Κι αυτό διήρκεσε για περισσότερο από 30 χρόνια, αρχίζοντας από το 1972.
Με συγκινεί αυτό το λιμάνι, αυτό το νησί που σφύζει από δημιουργικότητα, τα εκπληκτικά τοπία του, η υπέροχη λιτή αρχιτεκτονική του και τα εκτυφλωτικά χρώματα. Αλλά και τα χαμόγελα και η φιλοξενία των Σιφναίων είναι απαράμιλλα. Σπάνια στη ζωή μου γνώρισα τέτοια θερμή φιλοξενία, φιλικότητα και απλή γοητεία. Οι Σιφνιοί είναι που σε κάνουν να αγαπάς το νησί.
Η Σίφνος είναι διάσημη για τα κεραμικά και το φαγητό της. Το μεσημεριανό στην ταβέρνα του Νίκου στη Χερρόνησο είναι μια από τις σπουδαίες νησιωτικές γευστικές εμπειρίες: Τα φρέσκα μπαρμπούνια, ο αστακός κατευθείαν από τον κιούρτο, η απλή χωριάτικη σαλάτα με ντόπια κρεμώδη μυζήθρα που την ετοιμάζουν με το δικό τους ελαιόλαδο με την πλούσια γεύση, οι ρεβιθοκεφτέδες και οι άλλες σπεσιαλιτέ του νησιού κάνουν κάθε γεύμα εκεί αλησμόνητο.
Για εμένα είναι μια από τις εμπειρίες που αναζητώ κάθε φορά που επισκέπτομαι τη Σίφνο. Και δεν είναι μόνο η ταβέρνα του Νίκου. Όλο το νησί είναι γεμάτο από υπέροχα μέρη για φαγητό, για να πιείς ρετσίνα, να τραγουδήσεις και να χορέψεις με τη μουσική των νησιωτών που έρχονται να σε διασκεδάσουν στις τοπικές ταβέρνες.
Η Σίφνος υπήρξε η μούσα μου
Υπάρχουν πολλές υπέροχες εκκλησίες και μοναστήρια στο νησί, αλλά ένα από τα αγαπημένα μου είναι το μοναστήρι της Παναγίας Πουλάτης με θέα σε μια βραχώδη ακτή με πανέμορφους ορμίσκους για κολύμπι. Προς μεγάλη μου ευχαρίστηση, τώρα υπάρχει ένα από τα, κατά πάσα πιθανότητα, καλύτερα boutique hotel στην Ελλάδα – το Verina Astra – ακριβώς πάνω από το μοναστήρι. Εκεί μένω όταν πηγαίνω τώρα στη Σίφνο. Αυτό το ξενοδοχείο έχει μια από τις καλύτερες πισίνες τύπου infinity στον κόσμο, αποτελεί μια όαση γαλήνης και διαλογιστικής ηρεμίας, ανέγγιχτο από τον θορυβώδη σύγχρονο τρόπο ζωής. Όταν πας, δεν θέλεις να φύγεις ποτέ. Αυτό το μέρος είναι που με κάνει να αποζητώ την Ελλάδα και να θέλω να επιστρέψω – ξανά και ξανά.
Έχω ταξιδέψει πολύ σε όλο τον κόσμο και υπάρχουν πολλά ωραία μέρη αλλά οι Σιφνιοί είναι ιδιαίτεροι και τόσο αξιαγάπητοι. Τους αγαπώ και το βιβλίο μου είναι αφιερωμένο σε αυτούς, τότε και τώρα.
Αν θέλω να πάω σε άλλα νησιά;
Φυσικά η Ελλάδα είναι γεμάτη από εκπληκτικά όμορφα μέρη αλλά ερωτεύτηκα τη Σίφνο με πάθος. Πιστεύω πως υπάρχουν μέρη που έχουν πραγματική δύναμη, τόποι όπου η σχέση μεταξύ φύσης και ανθρώπου είναι απόλυτα άμεση, τόποι που μπαίνουν μέσα σου τόσο βαθιά που γίνονται κομμάτι σου. Μέρη όπου μπορείς να βάλεις το αυτί σου στο έδαφος και να ακούσεις την καρδιά σου να χτυπά.
Η Σίφνος άσκησε αυτή τη μαγεία πάνω μου από την πρώτη στιγμή
