Μόνιμος κάτοικος Ισπανίας κοντά 20 χρόνια τώρα περνώ τα καλοκαίρια μου δείχνοντας σε Έλληνες τουρίστες άλλοτε το θερμόμετρο να δείχνει 48 στη Σεβίλλη κι άλλοτε το Αυγουστιάτικο sirimiri, το ψιλόβροχο πάνω απ’ τα βουνά της Χώρας των Βάσκων.
Οι σχολικές διακοπές όμως είναι συγκεκριμένες κι αν ένας πατέρας-ξεναγός θέλει να ‘χει στο βιογραφικό του καλοκαιρινές διακοπές με το παιδί του ένας τρόπος μόνον υπάρχει: Να θυσιάσει τη δουλειά! Η Άλμπα είναι τώρα 11 κι απ’ τα 5 της μ’ ένα καρτελάκι κρεμασμένο στο λαιμό πετάει μόνη όπου εμείς οι γονείς της δεν μπορούμε να τη συνοδεύσουμε λόγω δουλειάς.
Φέτος όμως είπα θα γίνει η θυσία…
– Άλμπα, αποφάσισε. Πού θες να πάμε;
– Στην ΕΛΛΑΔΑ!
– Αφού πας μόνη σου κάθε χρόνο στη γιαγιά…
– Θέλω και μαζί!
Κατηγορηματική η Άλμπα στην επιλογή και δεν είναι ώρα τώρα ν’ αρχίσουμε καυγάδες με μια έφηβη. Η Αλάιτζ, με καταγωγή από τη Χώρα των Βάσκων, υπεραγαπά την Ελλάδα, αμφισβητεί όμως τον παραπάνω διάλογο ως στημένο. Είναι σίγουρη ότι η Άλμπα κι εγώ είχαμε συνεννοηθεί…
- Ιανουάριος… Ξαπλώσαμε κι οι τρεις στον καναπέ…
– Να πάρουμε κάποιες μέρες οργανωμένο γκρουπ να γνωρίσουμε και την Ελλάδα των Μνημείων και των Ναών… ξαπλώστρα και ομπρέλα έχουμε και στην Ισπανία. Και μετά κάποιες μέρες με την οικογένεια.” λέει η Αλάιτζ…
Ανάσκελα κι οι 3 στον καναπέ…ανοίγει η Άλμπα το tablet της…
– Κοίτα τον Παρθενώνα Άλμπα μου… Κοίτα σε τούτη εδώ τη φωτογραφία. Νύχτα … φωτισμένος…
-
Τέλη Ιουλίου…Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος… Λεωφορείο… Αθήνα…
– Κοίτα, αυτό το όργανο το λένε λατέρνα…
– Πάμε από δω, όλο ευθεία και θα δείτε… Αυτοί οι δρόμοι είναι η χαρά των κοριτσιών..
Είναι σαν ένα Μουσείο κοσμημάτων η Πλάκα… Καθίσαμε…
– “Και μια χωριάτικη…”
– Άνοιξε το tablet να δω τί λέει το πρόγραμμα για αύριο…
2η Μέρα
Πρωινό, θέα στην Αθήνα, ξενάγηση στον Παρθενώνα κι αμέσως μετά ξενάγηση στο Μουσείο Ακροπόλεως…
– Θα δεις το “Παιδί του Κριτία” εκεί, Άλμπα μου, και θα σου εξηγήσω γιατί οι αρχαίοι Έλληνες δεν επαναπαύτηκαν ούτε καν όταν έφτιαξαν το τέλειο, έψαξαν κάτι παραπάνω… Παραπάνω κι απ’ το τέλειο αναζητούσαν…
– Και το απόγευμα που είναι ελεύθερο ανεβαίνουμε στο Λυκαβηττό, θέλετε;
3η Μέρα
Πρωινό και αναχώρηση για Μετέωρα…
– Θα δεις, επειδή η καταγωγή σου είναι κατά το ήμισυ από τη Χώρα των Βάσκων, Άλμπα, θα σ’ αρέσουν πολύ τα Μετέωρα.
Τρελαίνονται οι ξένοι με τα Μοναστήρια πάνω σ’ αυτά τα Βράχια-Γίγαντες, που μοιάζουν από κάτω σαν Κύκλωπες που κρατούν στην παλάμη τους τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του… Θα σ’ αρέσει πολύ. Υπάρχει κι αυτή η Ελλάδα, με τις εκκλησίες τις βυζαντινές, όχι μόνο η αρχαία…
4η μέρα
Στους Δελφούς…
– Αυτό ήταν κάποτε το Κέντρο της γης Άλμπα, οι Δελφοί…
Εδώ δίνονταν απαντήσεις στις αγωνίες των ανθρώπων… Τώρα δεν ξέρω να σου πω ποιο είναι το Κέντρο, ούτε κι αν υπάρχουν απαντήσεις…
5η μέρα
Μπαίνουμε στην Επίδαυρο…
– Μεγάλη μέρα Άλμπα μου…
– Ξυπνήστε, σας πήρε ο ύπνος στον καναπέ, έχεις σχολείο Άλμπα… μας σκουντάει η Αλάιτζ.
– Τι σχολείο; Καλοκαίρι δεν είναι… δεν είμαστε στην Ελλάδα; λέω εγώ χαμένος.
– Σεπτέμβριος είναι… Σας πήρε ο ύπνος βλέποντας φωτογραφίες του ταξιδιού…
– Το κάναμε όμως το ταξίδι, δεν ήταν όνειρο ε; Γέρνω προς την Άλμπα.
– Ξύπνα Άλμπα μου… μας πήρε ο ύπνος και δεν είδαμε εκείνες που τρέχαμε στην Αρχαία Ολυμπία… Πού είν’ to tablet ; “…Είναι ένας τρόπος κι αυτός να συνεχίζονται τα ταξίδια…”
