Κάπου εκεί στα ανατολικά του νομού Θεσσαλονίκης, υπάρχει ένα μικρό ποτάμι που ενώνει τη λίμνη Βόλβη με το Στρυμονικό κόλπο. Ένας υδάτινος δίαυλος επικοινωνίας που εκβάλει στην περιοχή της Παραλίας Βρασνών. Το όνομα του είναι Ρήχειος και το ταξίδι του προς τη θάλασσα διαρκεί μόλις 8 χιλιόμετρα. Ο ρους του ίσως να μοιάζει νωχελικός και ράθυμος, είναι όμως αρκετός ώστε να δημιουργήσει ένα από τα κρυμμένα διαμάντια της Μακεδονίας, τα Μακεδονικά Τέμπη.
Δε χωρά αμφιβολία πως πολλοί από εμάς έχουν διασχίσει την παλιά εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Καβάλας, μέσω του οικισμού της Ρεντίνας. Ενδεχομένως να έχουν παρατηρήσει ένα πανέμορφο σημείο του δρόμου, πνιγμένο στη βλάστηση. Τούτη η κατάφυτη συστοιχία πλάι της ασφάλτου, κρύβει ένα πανέμορφο φυσικό περιβάλλον, τόσο κοντά στο δρόμο, ταυτόχρονα όμως τόσο απομονωμένο. Μερικά μόνο μέτρα μακριά της οδού και με σύμμαχο τη φυσική ηχομόνωση, ο μόνος ήχος που ακούγεται, είναι το θρόισμα των φύλλων και αυτός του νερού. Ένας φαινομενικά ήσυχος τόπος όπου τα χώματα του κρύβουν ένα έντονο παρελθόν.
Στρατεύματα, έμποροι, επιδρομείς και αμέτρητοι τυχοδιώκτες έχουν περάσει από τα συγκεκριμένα στενά. Για πολλούς αιώνες ήταν το πέρασμα που ένωνε την Μακεδονία, αποφεύγοντας με αυτό τον τρόπο τους ορεινούς όγκους και τα δύσβατα μονοπάτια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως τμήμα της ιστορικής Εγνατίας οδού, περνούσε μέσα από τα Μακεδονικά Τέμπη. Μάλιστα, η στρατηγική σημασία των στενών έγινε αντιληπτή κατά τους Βυζαντινούς χρόνους όπου και χτίστηκε το Κάστρο της Ρεντίνας στη δυτική είσοδο των Τεμπών, ώστε να επιβλέπει αφ’ υψηλού τη δίοδο. Στις μέρες μας όλα αυτά αποτελούν παρελθόν. Οι επιδρομείς έχουν δώσει τη θέση τους στα αποδημητικά πουλιά και η φύση έχει δημιουργήσει ένα μικρό παράδεισο. Τα υπεραιωνόβια πλατάνια στέκουν αγέρωχα πλάι στο ποτάμι και οι αναρριχώμενοι κισσοί, γεμάτοι θράσος, μοιάζουν να προσπαθούν με κάποιο τρόπο να τα σκεπάσουν.
Τα Στενά της Ρεντίνας, όπως είναι το άλλο όνομα της περιοχής, κανείς δε γνωρίζει πως θα τα αντικρίσει την επόμενη χρονιά. Έρμαιο των καιρικών συνθηκών και των γειτονικών χειμάρρων, αλλάζουν όποτε η φύση το κρίνει. Η στάθμη του Ρήχειου επηρεάζεται από την υπερχείλιση της δεύτερης μεγαλύτερης λίμνης στην Ελλάδα, έχοντας ως συνέπεια την ατέρμονη αλλαγή στο φυσικό τοπίο. Το Στρατονικό και το Κερδύλιο όρος μοιάζουν να έχουν συμφιλιωθεί στην ιδέα πως τούτη η μικρή κοιλάδα είναι το φυσικό τους σύνορο, ενώ το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας στην δυτική είσοδο των στενών, μερικές εκατοντάδες μέτρα κάτω από το Κάστρο της Ρεντίνας, μοιάζει να υποδέχεται με ευλάβεια τους διαβάτες του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, ο συγκεκριμένος τόπος είναι από τα αγαπημένα μου μέρη στις πεζοπορικές μου εξορμήσεις. Τα μονοπάτια και οι δασικοί δρόμοι παραπλεύρως του Ρήχειου αποτελούν ένα σκηνικό που με συντροφεύει από τις παιδικές μου αναμνήσεις. Πρόκειται για ένα τόπο άρρηκτα συνδεδεμένο με τη ζωή των προγόνων μου από τα Βρασνά Θεσσαλονίκης. Τότε που κατά τους χαλεπούς καιρούς το παραποτάμιο δάσος παρείχε τα απαραίτητα για την επιβίωση, όπως ψάρια και σιτηρά.
Ένας φαινομενικά ήσυχος τόπος όπου τα χώματα του κρύβουν ένα έντονο παρελθόν
Τα Μακεδονικά Τέμπη αποτελούν ένα από τα στολίδια του Δήμου Βόλβης και ένα από τα πιο ιδιαίτερα μέρη της Κεντρικής Μακεδονίας. Απέχοντας μονάχα 65 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, αυτός ο μυστηριώδης τόπος φαντάζει ανέγγιχτος από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις ενώ παράλληλα οι κοσμικές παραθαλάσσιες περιοχές του ανατολικού νομού Θεσσαλονίκης, όπως ο Σταυρός, τα Νέα Βρασνά και η Ασπροβάλτα είναι έτοιμες να υποδεχθούν τον επισκέπτη καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου.
